Ο Tomori υπαινίσσεται ότι θέλει να παραμείνει στο AC Milan

Καθώς περνάει την πρώτη του σεζόν δανεικός στο Μίλαν, ο Fikayo Tomori υπαινίχθηκε τη δυνατότητα να παραμείνει στον ιταλικό σύλλογο για τα καλά.

Παρόλο που η Τσέλσι είναι μια μεγάλη λέσχη, ο Fikayo Tomori κατάλαβε το μεγαλείο του AC Milan από κοντινή απόσταση. Δεν του πήρε πολύ να μάθει ότι παίζει για τον δεύτερο πιο επιτυχημένο σύλλογο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη με τους Times, ο Tomori άφησε να εννοηθεί την ευκαιρία να επιλέξει το Μιλάνο αντί των Blues: «Πριν έρθω εδώ μίλησα με τον Paolo Maldini», δήλωσε ο Tomori στην εφημερίδα The Times.

«Προφανώς ήξερα ότι ήταν μια μεγάλη λέσχη και είπε ότι ήταν μια μεγάλη λέσχη, αλλά όταν έφτασα και πήγα στο μουσείο στο Casa Milan, και είδα όλα τα Ballons d’Or εδώ, τις φωτογραφίες των μεγάλων που έχουν πάει στο παρελθόν, τότε τα επτά τρόπαια του Champions League, πραγματικά το νιώθεις… Όταν πηγαίνω στο γήπεδο εκπαίδευσης και βλέπω τις εικόνες και τα ονόματα στον τοίχο ανθρώπων που έχουν κάνει ρεκόρ, όπως ο Αντρέι, ο Σεφτσένκο, ο Μαλντίνι, ο Κάκα και ο Σέντορφ, και σκέφτομαι ότι όλοι ήταν εδώ, όλοι κάθισαν σε αυτά τα αποδυτήρια, παίξανε σε αυτά τα γήπεδα. Όλες αυτές οι στιγμές σε γεμίζουν με περηφάνια. Το αναπνέεις.»

Το αύριο είναι δέος για τον Μαλντίνι και τον Ζλάταν.

«Νιώθεις την παρουσία του Μαλντίνι. Όσο κι αν παίζω για τον εαυτό μου και για την ομάδα και τον μάνατζερ, θέλω να τον εντυπωσιάσω», πρόσθεσε για τον αθλητικό διευθυντή της AC Milan. «Είναι σαν να ήσουν επιτιθέμενος και μια μέρα ο Κριστιάνο Ρονάλντο ή ο Λάιονελ Μέσι ήταν ο αθλητικός σου διευθυντής και έλεγε αυτά τα λόγια για σένα. Είναι τρελό. Πριν από κάθε παιχνίδι, μιλάει και λέει «έλα «και λέει «μπράβο «μετά. Αν δεν έχω παίξει καλά, είναι ακόμα εκεί λέγοντας καλά κάνει. Τώρα, έχω την ευκαιρία να παίξω για τον Μίλαν, να παίξω στη Σέριε Α, να μάθω κάτι νέο και να έχω τους ομοίους του Ιμπραχίμοβιτς, του [Μάριο] Μαντζούκιτς και του Πάολο Μαλντίνι, για να μάθω.

«Ο Ιμπραχίμοβιτς είναι μια πατρική φιγούρα για την ομάδα. Ακόμα και όταν δεν παίζει, όπως τώρα με τον τραυματισμό, έρχεται στα αποδυτήρια και μιλάει σαν να ξεκινάει το παιχνίδι. Έχει αυτή την αύρα, αυτή την περσόνα. Κινητοποιεί τον εαυτό του και αυτό το κίνητρο ακτινοβολεί προς την ομάδα. Όταν είναι γύρω σας αισθάνεστε την παρουσία του — δεν είναι εκφοβιστικό ή τρομακτικό, όλοι θέλουν να ανεβάσουν το επίπεδό τους, θέλετε να φτάσετε σε αυτό το επίπεδο και να ανταποκριθείτε στις προσδοκίες του».