Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συνέντευξης, ο Theo Hernandez έκανε μια αναιδή ανασκαφή στη Ρεάλ Μαδρίτης επειδή δεν του έδινε αρκετές ευκαιρίες να παίζει συχνά.
Ο Theo Hernandez είναι το κλασικό παράδειγμα ενός καλού παίκτη που απλά δεν το κόβει στη Ρεάλ Μαδρίτης. Όταν έφυγε από το Los Blancos και άρχισε να παίζει περισσότερο για τον AC Milan, τελικά μας έδωσε μια γεύση από τις πραγματικές του δυνατότητες. Σήμερα, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες του Rossoneri, ο οποίος αγωνίζεται για να κερδίσει τον τίτλο Serie A. Ακριβώς όπως συμβαίνει και με άλλους παίκτες που έχουν πληγωθεί, Theo πήρε την ευκαιρία να κάνει μια ανασκαφή εναντίον πρώην club του. Ωστόσο, απέτυχε να αναλύσει γιατί δεν του δόθηκαν οι ευκαιρίες που ήθελε.
Ως ο πιο επιτυχημένος σύλλογος στην ιστορία του ποδοσφαίρου, η Ρεάλ Μαδρίτης μπορεί να κάνει μόνο τους καλύτερους παίκτες να λάμψουν. Εκείνοι που δεν έχουν αυτό το μεγαλείο τείνουν να πέφτουν στην αφάνεια και να γίνονται αποτυχίες. Δεν λέμε ότι είναι υπόθεση του Θίο, μόνο ότι μάλλον χρειάζεται να αναλύσει καλύτερα την κατάστασή του. Πρόσφατα μίλησε σε ένα διάσημο ιταλικό περιοδικό για την πρώην ομάδα του, Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς, και την εκκρεμή κλήση από τη Γαλλία.
Translated Theo Hernández and Zoe Cristofoli’s joint interview with SportWeek in full. Will post on the website shortly. pic.twitter.com/g9Syluiav3
— Meytar Zeevi (@RossoneriBlog) March 13, 2021
Ο Θίο ακούγεται πικρό κατά της Ρεάλ Μαδρίτης.
«Στη Μαδρίτη, ίσως ήμουν πολύ νέος. Αν δεν παίξεις, είναι δύσκολο να δείξεις τι αξίζεις», είπε στο Sportsweek, στο περιοδικό La Gazzetta dello Sport. «[Zinedine] Ο Ζιντάν είναι καλός, αλλά μιλάει λιγότερο [από τον προπονητή του Μίλαν Stefano Pioli]. Με τον Ιταλό διασκεδάζουμε πολύ, μου έδωσε αυτοπεποίθηση. Ο Ζλάταν μας δίνει γενναιότητα, συμβουλές και μερικές φορές μας λέει ανοικτά. Όταν γύρισα από τις διακοπές μου είπε, «Πού πας με 90 κιλά;» Θα έβαζα λίγο βάρος.
«Αλλά μου λέει επίσης ότι είμαι πολύ καλός και πρέπει να είμαι ο καλύτερος. Περνάμε μια υπέροχη χρονιά και όλοι αξίζουν εύσημα. Ελπίζω να τηλεφωνήσουν, να μην έχει συμβεί ακόμα. Είναι ένα όνειρο για μένα να παίξω με τον αδελφό μου στην εθνική γαλλική ομάδα. Όταν απέρριψα την κλήση στους κάτω των 21 ετών που ήμουν νέος, δεν είχα συνειδητοποιήσει τη σημασία του. Τώρα παίζω για να με καλούν εδώ και δύο χρόνια και πάντα έχω το τηλέφωνό μου στο χέρι μου να το περιμένει».
